بررسی رابطه اینترفرون آلفا با تراکم استخوان در بیماران مبتلا به هپاتیت C

Authors

  • ارج, عباس بخش گوارش، بیمارستان شهید بهشتی، کاشان، ایران
  • اصالت منش, کمال بخش روماتولوژی، بیمارستان شهید بهشتی، کاشان، ایران
  • مروجی, سید علیرضا گروه پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان، ایران
  • کریمی, شهرزاد گروه بیماری‌های داخلی، بیمارستان شهید بهشتی، کاشان، ایران
Abstract:

زمینه: هپاتیت مزمن عبارت است از رشته اختلالات کبدی با علل و شدت متغیر که در آنها التهاب و نکروز کبدی به‌مدت دست کم شش ماه ادامه می‌یابند. درمان انتخابی تمام انواع هپاتیت مزمن ویروسی، اینترفرون- آلفا می‌باشد. کاهش تراکم استخوان سبب بروز عوارضی از جمله شکستگی خود به خودی بدون تروما می‌شود. با توجه به عوارض کاهش تراکم استخوان و تناقضات موجود در این زمینه، در این بررسی دانسیته استخوانی بیماران مبتلا به هپاتیت مزمن قبل و بعد از درمان با اینترفرون مقایسه شد. مواد و روش‌ها: در این بررسی هم‌گروهی (کوهورت) 22 بیمار مبتلا به هپاتیت مزمن نیازمند دریافت اینترفرون طی دوره‌ای شش ماهه از نظر سنجش تراکم استخوانی ارزیابی شدند. از کلیه افراد مورد مطالعه قبل از دریافت اینترفرون آزمایش سنجش تراکم استخوان (BMD) از مهره‌های کمری و نیز گردن فمور به‌عمل آمد. نتیجه آزمایش تراکم استخوان قبل از تجویز اینترفرون در فرم اطلاعاتی از قبل تنظیم شده ثبت گردید. شش ماه پس از درمان با اینترفرون آلفا دوباره از بیماران تراکم استخوان توسط همان دستگاه قبلی سنجیده شده و نتیجه آن در فرم اطلاعاتی ثبت گردید. کلیه اطلاعات لازم مانند سن، جنس، بیماری زمینه‌ای و شرح حال مصرف دارو نیز از بیماران پرسیده شد و در فرم اطلاعاتی ثبت گردید. میزان دریافت اینترفرون، 3 میلیون واحد یک روز در میان بود. پس از جمع‌آوری اطلاعات و استخراج آن‌ها، داده‌ها وارد نرم‌افزار SPSS ویرایش 14 شده و از آزمون کای اسکوئر و ویلکاکسون جهت مقایسه میانگین‌ها استفاده شد. یافته‌ها: در میان بیماران مورد مطالعه 21 نفر (5/95 درصد) مذکر بوده‌اند. میانگین سنی بیماران 83/7±04/34 سال بوده است و نیمی از بیماران در گروه سنی 30 تا 35 سال قرار داشتند. بیماران مورد مطالعه از نظر هیچ‌کدام از شاخص‌های دانسیته استخوانی (T-score و Z-score) بعد از درمان با اینترفرون آلفا نسبت به قبل از آن تفاوت آماری معنی‌داری با یکدیگر نداشته‌اند (05/0P>). از نظر شاخص‌های دانسیته‌ی استخوانی بین گروه‌های سنی مختلف، قبل و بعد از درمان با اینترفرون آلفا اختلاف آماری معنی‌داری مشاهده نشد (05/0P>). نتیجه‌گیری: در این مطالعه، می‌توان گفت که اینترفرون آلفا که در درمان بیماران مبتلا به هپاتیت C مورد استفاده قرار می‌گیرد، در کل تأثیر بسزایی روی دانسیته استخوانی این بیماران ندارد. برای دیدن تأثیر دراز مدت اینترفرون روی دانسیته استخوانی، مطالعه دیگری با طول مدت بیشتر ضروری است؛ چه بسا با کاهش التهاب در بیماری، دانسیته استخوانی در دراز مدت بهبود یابد.

Upgrade to premium to download articles

Sign up to access the full text

Already have an account?login

similar resources

بررسی رابطه اینترفرون آلفا با تراکم استخوان در بیماران مبتلا به هپاتیت c

زمینه: هپاتیت مزمن عبارت است از رشته اختلالات کبدی با علل و شدت متغیر که در آنها التهاب و نکروز کبدی به مدت دست کم شش ماه ادامه می یابند. درمان انتخابی تمام انواع هپاتیت مزمن ویروسی، اینترفرون- آلفا می باشد. کاهش تراکم استخوان سبب بروز عوارضی از جمله شکستگی خود به خودی بدون تروما می شود. با توجه به عوارض کاهش تراکم استخوان و تناقضات موجود در این زمینه، در این بررسی دانسیته استخوانی بیماران مبتل...

full text

بررسی تاثیر درمان با اینترفرون آلفا بر سطوح هموسیستئین پلاسما در بیماران مبتلا به هپاتیت B

مقدمه: هایپرهموسیستئینمی برای بیماری های قلبی-عروقی به عنوان یک فاکتور خطر تلقی می گردد. برخی از مطالعات گزارش نموده اند که در افراد مبتلا به هپاتیت B سطح هموسیستئین پلاسما افزایش می یابد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر اینترفرون آلفا بر سطح هموسیستئین افراد مبتلا به هپاتیت B بود. اینترفرون آلفا(IFN-α) یک عامل درمانی برای هپاتیت B می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه 20 بیمار مبتلا به هپاتیت...

full text

رابطه بین ژنوتایپ‌های هپاتیت C با آسیب‌های کبدی در بیماران مبتلا به هپاتیت C

Background and purpose: Hepatitis Ç Virus (HÇV), one major factor causing chronic liver disease, has been classified into six major genotypes based on the variation in the genome sequencing. Various genotypes of this virus are associated with the intensity of liver tissue changes in patients with hepatitis Ç. Therefore, this study aims to investigate the relationship between the HÇV genotypes a...

full text

مقایسه پاسخ درمانی مداوم بیماران مبتلا به هپاتیت مزمن C با رژیم اینترفرون معمولی در مقابل پگیلیتد اینترفرون

Introduction: Based on data from recent trials, peginterferon and ribavirin combination therapy is the standard of care in treating patients with chronic HCV infection, but because of high costs, many patients may deprive from treatment. Methods: We conducted a clinical trial on HCV patients in Yazd in gastroenterology clinic. Thirty patients received conventional subcutaneous interferon alf...

full text

بررسی ژنوتیپ ویروس هپاتیت C در بیماران همودیالیزی مبتلا به هپاتیت C در استان گیلان

زمینه: بیماران همودیالیزی در ریسک بالاتر ابتلا به عفونت هپاتیت (HCV) C می باشند. عفونت HCV یکی از عوامل افزایش دهنده موربیدیتی و مورتالیتی در بیماران همودیالیزی است. ژنوتیپ های مختلف HCV پاسخ های متفاوتی به درمان می دهند. هدف این مطالعه بررسی شیوع ژنوتیپ های HCV در بیماران همودیالیزی در استان گیلان می باشد.روش کار: تمامی بیماران مراجعه کننده به 11 مرکز همودیالیز استان طی سال 87 با روش نمونه گیر...

full text

نتایج درمان ترکیبی با اینترفرون و ریباویرین در بیماران مبتلا به هپاتیت مزمن C ، براساس ژنوتایپ ویروس

Background and purpose: About 200,000 of Iranian population are infected with Hepatitis C Virus. On the basis of Iranian consensus on management of chronic hepatitis C (CHC) infection in 2004, combination therapy with conventional α-Interferon (IFN) plus Ribavirin is the first therapeutic choice in CHC patients. Data are limited on treatment response rate in most areas of the country. To asse...

full text

My Resources

Save resource for easier access later

Save to my library Already added to my library

{@ msg_add @}


Journal title

volume 17  issue 5

pages  824- 833

publication date 2014-11

By following a journal you will be notified via email when a new issue of this journal is published.

Keywords

No Keywords

Hosted on Doprax cloud platform doprax.com

copyright © 2015-2023